Μια πρόταση για το πολίτευμα και το οικονομικό σύστημα

Δεν θεωρώ ότι κατέχω την αλήθεια. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά στα διάφορα συστήματα.

Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε δημοκρατία για να έχουν λόγο οι άνθρωποι για αποφάσεις που τους επηρεάζουν. Παρόλ' αυτά πιστεύω ότι πρέπει να σεβόμαστε και το αριστοκρατικό πολίτευμα.

 

Η αστική δημοκρατία πιστεύω ότι παρά τα θετικά της δεν είναι το ιδανικό πολίτευμα, αν και φυσικά δεν θεωρώ ότι γνωρίζω ποιο είναι το ιδανικό πολίτευμα!

Στα θετικά της αστικής δημοκρατίας: κράτος δικαίου (συνεπάγεται και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, κοσμικισμός, κοσμικό κράτος, πολυκομματικό σύστημα.

 

Στα αρνητικά της αστικής δημοκρατίας: δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει κράτος πρόνοιας όπως επίσης και συλλογικές συμβάσεις, δεν διασφαλίζεται ότι οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός ή ο πρόεδρος θα έχουν επαρκή κατάρτιση, η κυβέρνηση δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει δημοψηφίσματα.

Πιστεύω ότι το κράτος πρόνοιας και οι συλλογικές συμβάσεις θα έπρεπε να προστατεύονται από το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα θα μπορούσε επίσης να αναφέρει ότι οι υπουργοί πρέπει να έχουν σπουδές, διδακτορικό και εργασιακή εμπειρία που να έχουν σχέση με το χαρτοφυλάκιο. Σχετικά με το δημοψήφισμα, πιστεύω ότι πρέπει να γίνεται όταν πρόκειται να γίνει μία σημαντική αλλαγή αλλά ίσως όχι σε χώρες στις οποίες το μορφωτικό επίπεδο των περισσότερων είναι χαμηλό ή όταν οι πολίτες δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι.

Πιστεύω ότι πρέπει να έχει μία χώρα πολυκομματικό σύστημα για τους εξής λόγους: 1) Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι κατέχουμε την αλήθεια για να μπορούμε να βελτιώσουμε τις ιδέες μας. Ο μονοκομματισμός θα είχε κάποια λογική αν θεωρούσαμε ότι κατέχουμε την αλήθεια γιατί θα είχαμε ένα κόμμα του οποίου η ιδεολογία θα ήταν η αλήθεια. 2) Σε μία χώρα οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ιδεολογίες οπότε πρέπει να υπάρχουν και κόμματα με διαφορετικές ιδεολογίες. Δεν πρέπει να σεβόμαστε όλες τις ιδεολογίες όμως. Ορισμένα κόμματα πρέπει να είναι παράνομα. Ένα κριτήριο πιστεύω ότι πρέπει να είναι το αν είναι συμβατή η ιδεολογία ενός κόμματος με τα ανθρώπινα δικαιώματα και με τα δικαιώματα άλλων πλασμάτων. Επιπλέον, να είναι παράνομα τα ακροδεξιά κόμματα. 3) Όταν υπάρχει πολυκομματικό σύστημα οι πολιτικοί των αντιπολιτευόμενων κομμάτων ελέγχουν την κυβέρνηση ή τουλάχιστον αυτό πρέπει να κάνουν. 4) Αν η διακυβέρνηση είναι κακή τότε μπορούν οι πολίτες αρκετά εύκολα να διώξουν το κυβερνών κόμμα (ή τα κυβερνώντα κόμματα) ψηφίζοντας άλλα κόμματα.

 

Εκτός από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε μία δημοκρατική χώρα, την κυβέρνηση ελέγχουν οι ανεξάρτητοι δικαστές και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Όταν υπάρχει έλεγχος το αποτέλεσμα είναι καλύτερο.

Στον αποκεντρωμένο σοσιαλισμό είναι θετικό το ότι δεν υπάρχει εκμετάλλευση στους συνεταιρισμούς. Στους συνεταιρισμούς στους οποίους οι αποφάσεις λαμβάνονται δημοκρατικά είναι αρνητικό το ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να ληφθούν αποφάσεις εφόσον είναι περισσότεροι αυτοί που αποφασίζουν. Στους συνεταιρισμούς υπάρχει επίσης η δυνατότητα αντί να λαμβάνονται οι αποφάσεις από όλους, να επιλέγουν οι συνέταιροι την διοίκηση. Στον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας το οικονομικό επιτελείο δεν έχει αρκετές πληροφορίες για να πάρει καλές αποφάσεις και επιπλέον απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες για να γίνει κάτι. Με εξαίρεση τον σοσιαλισμό της αγοράς, στον σοσιαλισμό ο στόχος της παραγωγής είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι το κέρδος.

Στον αναρχισμό οι αποφάσεις λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικά. Σε περίπτωση που οι πολίτες δε βλέπουν τι προτείνουν οι ειδικοί, είναι πιο πιθανό να είναι καλές οι αποφάσεις όταν λαμβάνονται από ειδικούς και όχι αμεσοδημοκρατικά. Υπάρχει βέβαια περίπτωση, και είναι ένα ζητούμενο, οι πολίτες να βλέπουν τι προτείνουν οι ειδικοί. Νομίζω ότι δεν είναι ωραίο να λαμβάνονται αποφάσεις με τις οποίες οι περισσότεροι είναι αντίθετοι. Ως εκ τούτου, είναι θετικό το ότι λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικά οι αποφάσεις στον αναρχισμό. Είναι όμως και αρνητικό εφόσον απαιτείται περισσότερος χρόνος για να ληφθούν αποφάσεις. Επιπλέον στον αναρχισμό δεν υπάρχουν ισχυροί ασυνείδητοι εφόσον δεν υπάρχουν ιεραρχικές δομές. Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ ότι είναι ασυνείδητοι όλοι οι υψηλόβαθμοι.

Ο ανταγωνισμός έχει τα αρνητικά και τα θετικά του. Στα θετικά: υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία σε προϊόντα και υπηρεσίες, έχουμε προϊόντα υψηλότερης ποιότητας ή/και προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές, και μάλλον έχουμε υψηλότερη παραγωγικότητα. Στα αρνητικά είναι ότι χάνονται θέσεις εργασίας και ότι αυτοί που έχουν τεχνογνωσία ενδέχεται να μην θέλουν να την δώσουν σε άλλους ή να μην θέλουν να δώσουν τεχνογνωσία δωρεάν.

Στα θετικά του καπιταλισμού είναι η αποκέντρωση και ο ανταγωνισμός. Στα αρνητικά είναι η εκμετάλλευση και το γεγονός ότι υπάρχουν ισχυροί ασυνείδητοι. Δεν υπάρχει μόνο ένας καπιταλισμός βέβαια. Οι νεοφιλελεύθεροι δεν θέλουν το κράτος στην οικονομία. Στον νεοφιλελευθερισμό ιδιωτικοποιούνται σχεδόν τα πάντα, η αγορά απορυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό και το κράτος πρόνοιας αποδυναμώνεται σημαντικά. Προσωπικά πιστεύω ότι στον καπιταλισμό χρειάζεται κράτος πρόνοιας καθώς και ρυθμίσεις όπως στο περιθώριο κέρδους των βασικών ειδών και στην αγορά εργασίας.

Σχετικά με την σοσιαλδημοκρατία, πιστεύω ότι η παραδοσιακή, κεντροαριστερή σοσιαλδημοκρατία δεν είναι ρεαλιστική. Σε πολλές χώρες δεν υπάρχουν περιορισμοί στις μετακινήσεις των κεφαλαίων. Χρειάζονται πιο δεξιές πολιτικές  για να έχουμε περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις και χαμηλότερη ανεργία. Όχι πολύ δεξιές όμως, όχι νεοφιλελεύθερες πολιτικές! Οι κοινωνικές δαπάνες να στοχεύουν στην κάλυψη μόνο των βασικών αναγκών. Με λιγότερες δαπάνες μπορούμε να έχουμε πιο χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές. Ο μέγιστος αριθμός ωρών την εβδομάδα για τους υπαλλήλους, αντί για 40 ώρες, να είναι 48.

 

Η τεχνολογική πρόοδος δεν είναι αρκετή φυσικά. Χρειάζεται και πνευματική και ηθική πρόοδος. Προσωπικά φοβάμαι ότι στο μέλλον ισχυροί ασυνείδητοι χρησιμοποιώντας την διαθέσιμη τεχνολογία θα έχουν μεγαλύτερη ισχύ και από αυτήν που έχουν τώρα.

Ίσως το καλύτερο σύστημα να είναι ένας αποκεντρωμένος σοσιαλισμός με ανταγωνισμό μεταξύ συνεταιρισμών (ένας σοσιαλισμός της αγοράς) και μη μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους. Οι συνέταιροι να εκλέγουν διοίκηση. Η συνεταιριστική ιδιοκτησία να είναι κυρίαρχη. Προκειμένου να έχουμε περισσότερους συνεταιρισμούς θα μπορούσε να είναι χαμηλότερη η φορολογία για τους συνεταιρισμούς σε σχέση με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Να υπάρχει μία τουλάχιστον κρατική τράπεζα. Μία κρατική τράπεζα θα μπορούσε να δανείζει στους συνεταιρισμούς και σε όσους έχουν χαμηλό εισόδημα με χαμηλότερο επιτόκιο. Επιπλέον να υπάρχει μάθημα επιχειρηματικότητας και συνεταιριστικότητας στο σχολείο και να διδάσκονται οι μαθητές διάφορες πολιτικές ιδεολογίες μεταξύ των οποίων και τον σοσιαλισμό. Ορισμένα αγαθά όμως να παρέχονται από το κράτος για να είναι φθηνά: νερό, ρεύμα, θέρμανση, παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες. Να υπάρχουν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, αλλά να γίνονται και δημοψηφίσματα. Στα δημοψηφίσματα οι διαθέσιμες επιλογές να αποτελούν θέσεις ειδικών. Επιπλέον, να είναι θεσμοθετημένη η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία. Το Σύνταγμα να επιτρέπει την δημοκρατία και την αριστοκρατία. Η μετάβαση από το ένα πολίτευμα στο άλλο να γίνεται με δημοψήφισμα. Το εκλογικό σύστημα (στη δημοκρατία) να είναι η απλή αναλογική για να μην αλλοιώνεται η λαϊκή βούληση. Για να δουλέψει η απλή αναλογική βέβαια, πρέπει τα κόμματα να είναι διατεθειμένα να συνεργαστούν.